Po spełnieniu wymagań kursowych i zdaniu egzaminu teoretycznego otrzymasz cyfrowy certyfikat SSI.
Kurs Science of Diving to kompleksowe wprowadzenie do wszystkich kluczowych zagadnień teoretycznych związanych z nurkowaniem. Program skupia się na zrozumieniu zasad fizyki, które wpływają na nurków pod wodą, podstaw fizjologii człowieka w środowisku podwodnym oraz teorii dekompresji, które pomagają planować bezpieczne nurkowania. Uczestnicy poznają także szczegółowe informacje na temat budowy i działania sprzętu nurkowego oraz zagłębiają się w swiat podwodnej przyrody.
Kurs wiedzy o nurkowaniu daje lepsze zrozumienie mechanizmów rządzących nurkowaniem i pozwala na bardziej świadome i bezpieczne planowanie swoich podwodnych przygód. Dla kandydatów na divemasterów (przewodników) oraz instruktorów, kurs Science of Diving jest obowiązkowym elementem przygotowania do kursów profesjonalnych.
Podczas kursu Science of Diving uczestnicy zdobywają wiedzę z pięciu głównych obszarów:
Kurs Science of Diving jest w całości teoretyczny, więc nie obejmuje sesji praktycznych w wodzie. Skupia się na rozwijaniu umiejętności analitycznych oraz budowaniu wiedzy, dzięki czemu pozwala lepiej zrozumieć zagadnienia związane z nurkowaniem i poprawić bezpieczeństwo własne oraz innych nurków.
Dzięki ukończeniu kursu uczestnicy zdobywają solidną bazę wiedzy, która może być wykorzystana zarówno w dalszym kształceniu nurkowym, jak i w praktyce podwodnej – szczególnie przy planowaniu nurkowań o większym stopniu skomplikowania, takich jak nurkowania techniczne czy głębokie.
Jeśli chcesz dalej się rozwijać po tym kursie, to możesz skorzystać z innych naszych kursów.
Narkoza azotowa to stan przypominający lekkie upojenie alkoholowe, który występuje na większych głębokościach (zwykle od 30 metrów). Objawy obejmują euforię, osłabienie zdolności logicznego myślenia, spowolnione reakcje, błędną ocenę sytuacji oraz czasami halucynacje. Każdy nurek reaguje inaczej, a czynniki takie jak zmęczenie czy stres mogą nasilać objawy. Aby zminimalizować ryzyko, zaleca się ograniczenie głębokości lub używanie gazów o niższej zawartości azotu, np. nitroksu.
Choroba dekompresyjna (DCS) występuje, gdy nurek wynurza się zbyt szybko, powodując uwalnianie azotu rozpuszczonego w organizmie w postaci pęcherzyków. Pęcherzyki te mogą blokować naczynia krwionośne i powodować różnorodne objawy, takie jak bóle stawów i mięśni, zmęczenie, wysypka, zawroty głowy, a w ciężkich przypadkach utratę przytomności lub nieodwracalne uszkodzenia. Pomoc osobie doświadczajaćej DCS polega na podaniu czystego tlenu i jak najszybszym przetransportowaniu jej do komory hiperbarycznej, gdzie zostanie poddana leczeniu.
Podczas nurkowania organizm wchłania gazy obojętne (głównie azot) wraz z każdym oddechem pod zwiększonym ciśnieniem. Im dłużej nurek przebywa na danej głębokości, tym więcej azotu nasyca tkanki. W trakcie wynurzania ciśnienie spada, co prowadzi do uwalniania azotu – jeśli proces ten zachodzi zbyt szybko, gaz może tworzyć pęcherzyki w tkankach i krwi, powodując chorobę dekompresyjną. Dlatego kluczowe wynurzanie się powoli i w razie potrzeby wykonywanie przystanków dekompresyjnych. Więcej o dekompresji możesz dowiedzieć się na kursie Science od Diving.
Modele dekompresyjne są matematycznymi algorytmami, które przewidują, jak organizm pochłania i eliminuje azot podczas nurkowania. Różne komputery nurkowe stosują odmienne modele, takie jak Bühlmann ZHL-16C, RGBM (Reduced Gradient Bubble Model) czy VPM (Varying Permeability Model), co powoduje różnice w wyliczaniu czasu bezdekompresyjnego i przystanków. Niektóre modele kładą większy nacisk na minimalizowanie mikropęcherzyków, inne na skrócenie czasu wynurzania, co może wpływać na wskazania pozostałego czasu bezdekompresyjnego, a w przypadku nurkowania dekmpresyjnego na różne ilości oraz głębokości przystanków.
Automat oddechowy jest urządzeniem redukującym ciśnienie powietrza z butli do poziomu, który umożliwia swobodne oddychanie pod wodą. Składa się z dwóch stopni: pierwszy stopień obniża ciśnienie z butli do średniego (ok. 8–10 barów powyżej ciśnienia otoczenia), a drugi stopień dostosowuje je do ciśnienia otoczenia i umożliwia wygodne oddychanie. Taki podział zwiększa niezawodność systemu oraz ułatwia oddychanie na różnych głębokościach.
Na planowanie nurkowania wpływa szereg czynników środowiskowych, takich jak temperatura wody, prądy, widoczność, falowanie, głębokość oraz rodzaj dna. Należy również uwzględnić zmiany pływów i warunki atmosferyczne, które mogą wpływać na bezpieczeństwo wejścia i wyjścia z wody. Czynniki te są kluczowe dla wyboru odpowiedniego sprzętu, strategii zanurzania i wynurzania oraz ogólnego przebiegu nurkowania.
Prądy morskie mogą znacząco wpłynąć na przebieg nurkowania, zwiększając wysiłek wymagany do poruszania się pod wodą oraz utrudniając powrót do punktu wyjścia. Silne prądy mogą również powodować niekontrolowane dryfowanie nurka, co zwiększa ryzyko zagubienia. W takich warunkach zwykle przerywa się nurkowanie albo stosuje się techniki nurkowania w prądzie (drift diving), polegające na płynięciu z prądem i wynurzaniu się w ustalonym miejscu, gdzie czeka łódź asekuracyjna.
Woda morska jest gęstsza od słodkiej ze względu na wyższą zawartość soli, co sprawia, że nurek ma w niej większą wyporność. Oznacza to, że w wodzie słonej nurek będzie potrzebować więcej balastu, a w wodzie słodkiej mniej. Jest to szczególnie istotne przy zmianie miejsc nurkowych, np. podczas przejścia z nurkowania w oceanie do nurkowania w jeziorze lub odwrotnie, bo to wtedy musisz pamiętać o dołożeniu lub odjęciu kilku kilogramów.
Usługi
Wypożyczalnia sprzętu
Nabijanie butli
Serwis
